Den Urspronk vun dësem Manuskript ass a Geheimnis gehuewen. D'Buch vu Veles (oder och d'Buch vu Vles oder d'Buch vu Veles) ass eent vun de kontroverssten historeschen Dokumenter vun der Welt. Drësseg-fënnef hëlzent Brieder ongeféier fënnef Millimeter déck an ongeféier 22 x 38 Zentimeter grouss haten Lächer fir Band Verbindung.

Dës Dëscher enthalen Gebieder a Kuerzgeschichten iwwer déi eelst slawesch Geschicht. Awer dat ursprénglecht Buch gouf nëmme vun enger Persoun gesinn, déi a senger Zäit driwwer geschwat huet. Kann et also als echt historescht Dokument ugesi ginn?

Militär Trophée vun enger onbekannter Heemecht

All Zeegnes aus der Geschicht vum Veles Buch kommen vun engem Emigrant, Autor vu Konschtwierker a Fuerscher vun der slawescher Folklore, Yuri Petrovich Miroljubov.

No senger Versioun, während dem russesche Biergerkrich am Joer 1919, huet de Wäisse Garde Colonel Fyodor (Ali) Izenbek am zerstéierte Sëtz vun de Prënze vun Donsko-Zacharzhevsky fonnt (no aneren Zeienaussoe vun him selwer am Sëtz vum Neljudov-Zadonsky oder Kurakin), deen zu Orlovská war, oder am Curonian Spit, al Holzbrieder bedeckt mat onbekannte geschriwwe Personnagen.

Den Text gouf mat eppes gekraazt oder geschnidden, duerno brong gemoolt a schliisslech mat Lack oder Ueleg bedeckt.

Den Izenbek huet d'Placken opgeholl an huet se de ganze Krich net aus sengen Hänn geholl. Am Exil huet hien sech zu Bréissel néiergelooss, wou de Manuskript dem JP Miroljubova gewisen huet.

Hien huet de Wäert vum Fonnt verstanen an direkt decidéiert et fir d'Geschicht ze halen. Den Izenbek huet verbueden, Telleren aus dem Haus ze huelen, och fir eng kuerz Zäit. De Miroljubov koum bei hien an hire Besëtzer huet hien am Haus gespaart wärend hien d'Manuskript transkribéiert. D'Aarbecht huet fofzéng Joer gedauert.

13. August 1941 Izenbek stierft un engem Schlag. D'Belsch war zu där Zäit scho Nazi-besatem Territoire. Geméiss dem Miroljub seng Erënnerungen huet d'Gestapo d'Placke vum Veles sengem Buch gesammelt an der Organisatioun The Legacy of the Ancestors (Ahnenerbe) iwwerginn.

No 1945 huet de sowjetesche Kommando en Deel vun den Archiver vun dëser Organisatioun saiséiert, op Moskau transportéiert an et geheim gehal. Zougang zu hinnen existéiert nach net. Et ass méiglech datt d'Placke vum Veles sengem Buch intakt bliwwe sinn an ëmmer nach am selwechten Archiv sinn.

Geméiss dem Miroljubov konnt hien 75% vun den Texter vun den Dëscher kopéieren. Awer leider gëtt et kee schlussende Beweis datt een anere wéi de Miroljub se gesinn huet.

Och bemierkenswäert ass de Fakt datt de Manolcript vum Miroljub net fotograféiert huet, och wann et him nëmme fofzéng Minutten dauert, amplaz vu fofzéng Joer (duerno huet hien een eenzegt zoufällegt Bild vun enger vun den Dëscher presentéiert). An ausserdeem huet hien d'Existenz vum Veles sengem Buch eréischt nom Izenbek sengem Doud bekannt gemaach, wat de Fakt net méi konnt bestätegen oder widderleeën.

D'Liewe vun de Slawen

Den iwwerliewenden Text enthält sechs Kapitelen. Déi éischt erzielt vum Marsch vun den alen slawesche Stämm aus Sedmiříčí, déi zweet beschreift hir Rees a Syrien, wou se an d'Gefaangenschaft vum babylonesche Kinnek Nebuchadnezzar falen.

Déi drëtt ass gewidmet fir Legenden iwwer den Urspronk vu slawesche Stämm, déi véiert a fënnef beschreift Kricher mat Griichen, Réimer, Goten an Hunnen, déi den Territoire vu Russland besetze wollten. Endlech ass dat sechste Kapitel iwwer d'Period vum Trauer (och déi sougenannte Period vun Duercherneen), wéi d'Awunner vun den antike Russen ënner dem Joch vum Khazar Empire waren. D'Buch endet mat der Arrivée vun de Varagianer, déi duerno Prënzen a russesche Stied goufen.

Fuerschung an éischt Verëffentlechung

1953 ass de Yuri Mirolyubov an d'USA gereest an huet sech mat den ëmgeschriwwenen Texter vum Verlag AA Kura (fréiere russesche Generol Alexander Alexandrovich Kurenkov) kennegeléiert, deen se ugefaang huet an der Zäitschrëft Žar-ptica ze drécken. Den éischten Artikel gouf The Colossal Historical Stunt genannt.

Historiker a Linguisten hunn ugefaang op dem Veles säi Buch opzepassen. 1957 huet d'Aarbecht vum S. Lesný (Pseudonym vum SJ Paramonov, e russeschen Emigrant, deen an Australien lieft) d'Liicht vum Dag gesinn. D'Geschicht vun de "Russen" an onverzerrter Form, wou verschidde Kapitelen dem Manuskript gewidmet sinn. Et war de S. Lesný deen de Finding Veles säi Buch genannt huet (nom éischte Wuert "Vlesknigo" op der Plack Nr. 16) a behaapt datt et richteg Texter wieren, geschriwwe vu Volches, déi Dénger vum Gott vu Räichtum a Wäisheet Veles waren.

Vun de schrëftlechen Temoignagen, hunn Historiker nëmmen d'Enregistréiere vum Miroljubov zur Verfügung an d'Foto vun enger vun de Placken, déi vun him geliwwert goufen. Wéi och ëmmer, wann d'Dëscher richteg sinn, ass et méiglech ze soen datt déi antike Bewunner vu Russland en eegent Dokument haten, och nach virum Kyril a Methodius.

Awer et ass d'Authentizitéit vum Veles sengem Buch dat offiziell Wëssenschaft a Fro stellt.

Expertise vu Fotografie an Text

1959 huet e Mataarbechter vum Institut fir Russesch Sprooch vun der AN UdSSR, LP Zhukovska, en Expert a Plattenfotografie gemaach. Seng Resultater goufen an der Zäitschrëft Otázky jazykovědy publizéiert. D'Conclusioune soten datt d'Foto keng Foto vun enger Plack war, mee e Bild op Pabeier! Mat der Hëllef vu spezieller Strahlung goufe Spure vu Falten op der Foto fonnt. Kann een Holzbrett gebéit ginn?

Versehentlech stellt sech d'Fro: Firwat huet de Mirolyubov eng Foto vun enger Pabeierkopie als Foto vun enger Plack mussen ausginn? An hunn dës Placken iwwerhaapt existéiert?

En Argument géint d'Authentizitéit vum Veles sengem Buch kann och déi historesch Informatioun sinn dran, déi net vun anere Quelle bestätegt gëtt. D'Beschreiwung vun den Eventer ass ze vague, d'Nimm vu réimeschen oder byzantinesche Keeser oder militäresche Leader ginn net ginn. D'Buch feelt selbstverständlech u Genauegkeet oder Fakten. D'Manuskript ass an engem speziellen Alphabet geschriwwen, wat eng speziell Variant vu kyrillescher duerstellt. Awer zur selwechter Zäit enthält et eng grafesch Form vun eenzel Bréiwer, déi net eenzegaarteg fir dat kyrillescht Alphabet oder dat griichescht Alphabet ass. D'Proponente vun der Authentizitéit vum Text nennen esou en Alphabet "merry-go-round".

9. P. Zhukovska a spéider OV Tvorogov, AA Alexeyev an AA Zaliznjak hunn eng sproochlech Analyse vum Text vum Manuskript gemaach an onofhängeg eng gemeinsam Konklusioun erreecht. Virun allem ass et zweifellos e Slavesche Lexikon, awer seng Phonetik, Morphologie a Syntax si chaotesch a falen net mat existente Daten iwwer slawesch Sproochen aus dem 9. Joerhonnert zesummen.

An déi eenzel sproochlech Besonderheete si sou widderspréchlech mateneen, datt d'Sprooch vum Manuskript kaum eng natierlech Sprooch ka sinn. Et ass wahrscheinlech d'Resultat vun der Aktivitéit vun engem Fälscher, deen net vill iwwer d'Struktur vun al slaweschen Dialekter a Ried wousst. E puer Besonderheete vun der Phonetik an der Morphologie vum Text (z. B. Härzung vu Sissen) gehéieren natierlech zu spéidere Sproocheprozesser.

Aner Odditéiten kënnen fonnt ginn. D'Nimm vun den indo-iranesche Gëtter ginn an hirer haiteger Form duergestallt (an de slawesche Sproochen Indra, zum Beispill, huet hien ausgesinn wéi Jadr´, Sur'ja wéi Syľ, asw.). D'Texter benotzen historesch a geografesch Begrëffer déi méi spéit entstane sinn (dëst kann an de Bicher vu griicheschen oder östlechen Autoren verifizéiert ginn).

Dëst bedeit datt sproochlech Expertise d'Conclusiounen iwwer Fälschung bestätegt. Déi Persoun, déi dem Veles säi Buch erstallt huet, huet sech bewosst als Zil gesat fir den Effekt vun enger wéineg verstane Vergaangenheet ze schafen. Hien huet arbiträr Endungen derbäigesat oder ewechgeholl, ausgelooss a verwiesselt Vokaler, an och phonetesch Ännerunge gemaach nom Muster vu polneschen, tschecheschen a serbesche Wierder, an an de meeschte Fäll - mat Feeler.

Autor!

D'Fro stellt sech natierlech: Wien hätt den Autor vun der Fälschung kënne sinn?

De Colonel Ali Izenbek selwer? Awer hien huet, wéi bekannt, keen Interêt fir d'Texter ze verëffentlechen an, a méi, hie wollt se guer net aus dem Haus eraushuelen. A war e Militäroffizéier dee guer keng philologesch Ausbildung hat eng nei Sprooch ze erfannen an e Wierk op héijem Niveau vun der nationaler Epik ze schreiwen?

19. De P. Žukovská assoziéiert de Schwindel mam Numm vum Sammler a Fälscher vu slawesche Monumenter AI Sulakadzev, am Ufank vum 19. Joerhonnert (1771 - 1829), e wichtege Sammler vu Manuskripter an historeschen Dokumenter, bekannt fir vill Fälschungen.

Am Katalog vu senger Sammlung vu Manuskripter weist de Sulakadzev op e puer Aarbechten un de véierzeg-fënnef Bicheplacke vu Jagipa, Gana, d'Richtung vum 9. Joerhonnert. Et ass richteg datt de Veles säi Buch aus enger méi klenger Zuel vu Placken besteet, awer d'Zäit ass déi selwecht a béide Fäll. Et ass bekannt datt nom Doud vum Sammler d'Witfra eng Sammlung vu gefälschte Manuskripter zu niddrege Präisser verkaf huet.

Déi meescht Wëssenschaftler (Fr. V. Tvorogov, AA Alexeyev, asw.) Sinn d'accord datt den Text vum Veles sengem Buch vum JP Miroljub selwer an den 50er Jore geschmied gëtt, ëmsou méi wéi hien deen eenzege war deen deen erënnert gesinn huet. Platen. An et war hien deen de Manuskript fir béid Suen a fir seng eegen Herrlechkeet benotzt huet.

A wat wann et net e Schwindel ass?

D'Proponente vun der Wourecht vum Buch Veles (BI Jacenko, JK Begunov, asw.) Behaapten datt et vu verschiddenen Autoren iwwer eng Period vun ongeféier zwee bis fënnef Joerhonnerte geschriwwe gouf. a gouf zu Kiew ëm 880 fäerdeg gemaach (virun der Okkupatioun vun der Stad vum Oleg, iwwer dat näischt am Buch gesot gëtt).

Dës Wëssenschaftler mengen datt d'Bedeitung vun de Placken net nëmme vergläichbar mat der Chronik ass, déi als Legend of Early Years bekannt ass, mä datt se se och iwwerschreit. Iwwerhaapt, dem Veles säi Buch erzielt vun Eventer aus dem Ufank vum 1. Joerdausend v. Chr., Also dank deem ass d'russesch Geschicht ongeféier dausend fënnefhonnert Joer méi räich!

All Manuskriptfuerscher weess datt bal all eis sou vill méi spéit Exemplare bei eis komm sinn a spigelen déi sproochlech Schichte vun Transkriptiounszäiten. De Ruff vun antike Joeren existéiert am Inventaire vun de Wierker aus dem 14. Joerhonnert an enthält och e puer sproochlech Ännerunge vun dëser Period. Och sollt d'Buch vu Velesa net nëmmen am sproochleche Kontext vum 9. Joerhonnert evaluéiert ginn.

D'Haaptsaach ass datt et de Wëssenschaftler d'Méiglechkeet gëtt déi fréi Geschicht vun der russescher Natioun z'entdecken. A wann d'Authentizitéit vun de Placken bewisen ass, da wäert dës Geschicht op en neien, méi héijen Niveau réckelen.